De harde realiteit !
Het wordt elke keer moeilijker een stukje te schrijven over wat er allemaal gebeurd op onze mooie eilanden. Ik ben niet radicaal, licht opruiend? Zal ik niet ontkennen ! Narcistisch? Dan zou ik mijn eigen naam en foto wel gebruiken. Ik mag mij scharen onder de chronisch zieken. Hartklachten, Diabetes, Crohn en Reuma. Een veelvoud aan medicijnen en een grote zorgbehoefte!
Daarbij heb ik een inkomen wat lager is dan het sociaal minimum. Werken? Als het lichaam uitvalt dan blijft het hoofd over. Toch neem ik vol deel aan de maatschappij nagenoeg geheel digitaal. Geld voor reparatie van mijn enige vervoersmiddel, een auto van 15 jaar oud is er niet. Het gezin wil graag eten en een dak boven het hoofd. De fiets blijft over voor de andere gezinsleden. Ik zit binnen! Moedeloos wordt ik ervan en de stemmingswisselingen als gevolg van de medicijnen draagt ook bij aan somberen.
Ik ben van nature een rustig weldenkend persoon, geduldig, kalm en uitermate behulpzaam. Nu echter gefrustreerd, ongeduldig en zeer pessimistisch over het openbare leven.
In kranten lees ik leuke berichten, advertenties over een aantrekkende economie en lokale gebeurtenissen die behoorlijk wat mensen raken. Het zoveelste ongeval, zonder letsel wat uitgebreid belicht wordt. De Jumbo met zijn aanbiedingen en een pagina grote Beter Horen advertentie. Kranten worden gelezen door ouderen, de 40+ groep. Sociale media wordt gebruikt door jongeren en in die communicatie zie je een heel ander beeld. Geen politieke ambities, veel afkortingen en met name middelvingers tegen “het gezag”. Niets veranderd, alleen de communicatiemiddelen.
Waar wij ons druk over maken raakt niet het publieke venster, sociale samenhang tussen groepen en de individuele inwoner is er in het geheel niet. Het is ieder voor zich en god voor ons allen! Dat zie je terug in de nieuwsberichten. Sportberichten hebben veelal de overhand. Groot leed zoals huisuitzettingen, afsnijden van energie en dakloosheid komt incidenteel ter sprake in lokale media, helaas zijn die berichtjes zo summier dat veel mensen denken dat het hun niet zal overkomen. Oplettende en brave burgers zijn dat. Door 50 cent te doneren aan het Rode kruis is het “probleem” voor hen opgelost. De TV gaat aan en er wordt hard gelachen om Lucky TV. Bij de “alternatieven” heten dat “Sheaple” een verbastering van Schapen en People. Onze leefgemeenschap ziet de maatschappelijke problemen alleen als ze er zelf mee te maken krijgen. Bezuinigingen, lees winstoptimalisatie, op zorg. Ambulances die te laat verschijnen. Ontbreken van zorg in avonden en weekeinden. Armoede, als je bij de kassa staat en je 4 euro tekort komt om de noodzakelijke boodschappen af te rekenen. Een grote hoeveelheid inwoners hebben te maken met bewindvoerders, schuldhulpverlening en gerantsoeneerd leefgeld. Veel mensen roken daar ook nog bij. Dus van het leefgeld ad 30 euro p/p blijft 10 euro over om levensmiddelen te halen. Stoppen? Het is en blijft een verslaving en eisen dat men nu stopt is echt onhaalbaar. Daarbij opgeteld dat boodschappen 6% duurder zijn geworden, vooruitlopend op het stijgende BTW tarief in januari 2025, blijft er onvoldoende over om een fatsoenlijk leven te leiden! Het “ga werken” of “stop dan toch” is beide niet mogelijk. Boetes en regelgeving maakt het alleen maar erger en is zo zinloos!
Daarom stoort het mij aanzienlijk dat de vrije meningsuiting gekneveld wordt door levensstijl en geld. Zelfcensuur wordt toegepast op Sociale media en de gewone media. Want stel je nu toch eens voor dat echte gebeurtenissen verslagen worden door burgers die geen blad voor de mond nemen. Een gebeurtenis waarbij een hoge opkomst zou moeten zijn, denk aan een protest of een concert van een bekende Nederlander, waar niemand komt opdagen? Schrijft de krant dat dan ook of wordt het zo gebracht dat het een groot succes is geweest? Ik laat de vraag even open!
De mond heeft men vol over NEPNIEUWS, op sociale media maar ook “Hilversum” maakt zich er schuldig aan. Nieuws wat niet geplaatst wordt is ook nieuws! Nieuws wat anders geschreven wordt dan dat de werkelijkheid aangeeft, dat noem ik ook NEP. Een foto bij een onderwerp plaatsen geeft sfeer en een beknopte inkijk in de gebeurtenis. Vaak zijn het lokkertjes, blikschade en kijk eens hoe erg. Maar de foto van een tentje in de sneeuw met op de achtergrond “Steenen Baek”, is dat dakloosheid of een militaire oefening ? De juiste context en het juiste visuele materiaal maakt nieuws!
Ja op Voorne Putten is er sprake van dakloosheid, te weinig opvangmogelijkheden. Een chaotische hulpverlening die overbelast is en moeilijk te vinden! Gemeenten zijn bereikbaar tijdens kantooruren. En wie bel je dan als je op zaterdag een brief in de bus krijgt dat je maandag wordt uitgezet ? Geen geld hebt om een boete te betalen, geen boodschappen kan doen vanwege een pinstoring? Politie? Leger des Heils? Ja dan moet er al heel veel gebeurd zijn hoor ik U denken. Mensen laten dingen “rijpen” omdat ze het overzicht kwijt zijn, zich schamen of denken dat het wel overwaait. Er zijn zoveel voorzieningen, regelingen en hulp voorradig dat men het niet langer kan vinden. Bij wie moet je zijn? De hulpverleners die er dagelijks mee te maken hebben weten helaas ook niet altijd de weg. Gemeenten onderschatten het probleem en doen alsof het niet bestaat. En komt het boven water? Dan lees en hoor je niets op de lokale media. En ja, ik werd verzocht het nieuws niet te brengen. Het past niet in het vakje, we willen positiviteit. Probleem gesignaleerd, maar niet bij machte een oplossing te geven.
Het is nodig eerlijk nieuws te brengen, nieuwswaarde en terugkoppeling naar aangevers. Zo verliest men niet het vertrouwen in de publieke ruimten en overheid. Schande kan men altijd spreken, maar de handen moeten uit de mouwen, niet alleen tijdens verkiezingstijd. Projecten die het welzijn bevorderen moeten opgericht worden. Nauwlettend gevolgd en ge-evalueerd met als doel een snelle bijstelling mocht het niet zo lopen als men wil. Na jaren kan het pijnlijk duidelijk worden dat buurtaanpak negatieve gevolgen heeft. Een mooie binnentuin, volledig en vakkundig gesloopt door de gebruikers. 2 jaar na alle goed bedoelde inspanning van de gemeente en hulpinstellingen. Willen we dat weten? Nee liever niet! Maar mijn vingers jeuken om de oorzaak publiek te maken. Gebrek aan empathie, sociale controle en lik op stuk beleid. Het stadium van nu? Onverschilligheid, ondankbaarheid en chronisch geldgebrek. Het is weer zoals het was, 30 jaar overlast en het gaat weer verder. Projecten dienen nu onderhouden te worden en men kan niet op de handen gaan zitten. De mensen hebben het recht om goed geïnformeerd te worden of dit nu leuk is of niet. Het leven is voor de meesten nu eenmaal geen feestje!
Dr. Snuggles